Ζητώ συγνώμη από κάθε Γιαννάκη, Κωστάκη, Γιωργάκη και ούτω καθ’ εξής, για τον οποίον κάποια στιγμή μπορεί να είπα στη μαμά του « … θέλω να διαβάζει περισσότερο» ή «… δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένος από το διάβασμά του».

Είναι τόσο προσφιλής αυτή η έκφραση και τόσο πολυφορεμένη στο κλάδο μας, αλλά παράλληλα και τόσο λανθασμένη! Δυστυχώς πολλοί γονείς συνήθισαν να την ακούν και να τη δέχονται μερικές φορές χωρίς αντίρρηση ή απορία. Ενώ άλλοι γονείς ανασκουμπώνονται και περνούν στη φάση του «κάτσε Γιαννάκη να διαβάσεις» ή «έλα Γιαννάκη να διαβάσουμε μαζί».

Το «δεν διαβάζει … το παιδί» είναι μια εγκεφαλική διαδικασία, η οποία τελικά οδηγεί στον Γιαννάκη ‘επαναστάτη’ ή στον Γιαννάκη ‘χαμένα νιάτα’ ή στον Γιαννάκη ‘άστους να λένε’, αλλά ποτέ στον Γιαννάκη καλό μαθητή.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι σε κάποια μαθήματα η έννοια του «δεν διαβάζει» θα μπορούσε να έχει κάποιο νόημα, στη ξένη γλώσσα η έννοια αυτή είναι τελείως απαράδεκτη δεδομένου ότι η γλώσσα δεν «διαβάζεται». Η γλώσσα μαθαίνεται με την εξάσκηση, με την τριβή, με το ενδιαφέρον για επικοινωνία. Όταν λοιπόν έλεγα στους γονείς του Γιαννάκη ότι εκείνος δεν διάβαζε – όπως κάνουν καθημερινά χιλιάδες εκπαιδευτικοί ανά την Ελλάδα – στην πράξη απέφευγα να πω ότι εγώ “δεν κατάφερα να κάνω τον Γιαννάκη να ενδιαφερθεί”. “Εγώ δεν έφερα τη ποιότητα του μαθήματός μου στα μέτρα του”. “Εγώ δεν του πρόσφερα ευχάριστη εξάσκηση στη γλώσσα που θα τον ‘τραβούσε’ να την κάνει μόνος του και να την απολαύσει”. Άλλες φορές πάλι απέφευγα να πω στους γονείς ότι ο Γιαννάκης έχει κάποιο μαθησιακό ή άλλο προβληματάκι που τον καθιστούν ειδική περίπτωση και άρα θέλει και ειδική μεταχείριση ή ειδική διδασκαλία. Ήταν βλέπετε πολύ πιο εύκολο να ρίξω την ευθύνη στο διάβασμα του Γιαννάκη.

Ελπίζω να με συγχωρέσουν όλοι οι Γιάννηδες – και όχι μόνο – που πέρασαν ποτέ από τα χέρια μου. Ελπίζω να συμφωνήσουν όσοι διαβάζουν αυτό το κείμενο ότι αυτή μου η ομολογία σκοπό έχει την αφύπνιση την γονιών. Εμείς, σε τούτο το ξενόγλωσσο σχολείο, το έχουμε εμπεδώσει και κάνουμε ότι μπορούμε για να μηδενίσουμε το «δεν διαβάζει … ο Γιαννάκης» στις συζητήσεις που κάνουμε με γονείς.

Εμείς εδώ, σε τούτο το σχολείο πασχίζουμε να προσφέρουμε στα παιδιά τη γνώση με τρόπο που θα τα κάνει να την αποζητούν. Για αυτό θα ακούσετε κάποιους να λένε για μας ότι χρησιμοποιούμε ‘περίεργες’ ή ‘διαφορετικές’ μεθόδους. Για αυτό θα ακούσετε μαθητές μας να μην θέλουν να μας αφήσουν τελειώνοντας με το Proficiency.