BABY STEPS

Πότε να αρχίσω στο παιδί μου την ξένη γλώσσα;

Η διγλωσσία σε μικρές ηλικίες, πάντα ήταν ένα ζήτημα για το οποίο έχουν κυκλοφορήσει διάφοροι μύθοι. Παρακάτω θα αριθμήσω κάποιους από αυτούς μαζί με τις αλήθειες που τους απαντούν σύμφωνα με όσα αποδεικνύονται από Επιστημονικές Έρευνες.

Μύθος 1ος: Η διγλωσσία μπερδεύει τα παιδιά.

Αυτή είναι μια άποψη που έχει πολύς κόσμος, όμως σύμφωνα με έρευνες είναι εσφαλμένη. Κάποιοι γονείς πιστεύουν πως το παιδί που από μικρή ηλικία ακούει δύο γλώσσες ταυτόχρονα, κινδυνεύει να μπερδευτεί και να μη μπορεί να τις ξεχωρίσει. Όμως έχει αποδειχθεί πως σχεδόν από τις πρώτες ημέρες μετά την γέννησή του, ένα μωράκι μπορεί να διακρίνει και τις δύο γλώσσες, ιδιαιτέρα αν αυτές είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, όπως π.χ. τα Αγγλικά με τα Γιαπωνέζικα. Αλλά και οι διαφορές σε γλώσσες που ομοιάζουν μεταξύ τους, όπως τα ιταλικά με τα ισπανικά, γίνονται αντιληπτές σε παιδιά μετά την ηλικία των έξι μηνών. Μύθος 2ος: Αργούν να αρχίσουν να ομιλούν.

Ίσως κάποια παιδιά που μεγαλώνουν σε δίγλωσσο περιβάλλον να αρχίζουν να μιλούν σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία από το μέσο όρο. Εντούτοις πρόκειται για ένα παροδικό φαινόμενο που δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως, έχει αποδειχθεί πως η τριβή με δύο γλώσσες ενισχύει την λειτουργία της κριτικής σκέψης και διευκολύνει την εκφορά λόγου..

ΓΟΝΕΙΣ

Ας αποφύγουμε την τοξικότητα

Είναι δεδομένο πως όλοι εμείς οι γονείς έχουμε πάντα στο μυαλό μας το “καλό” των παιδιών μας, κάτι που πηγάζει από μια έμφυτη γονεϊκή αγάπη. Όμως, πάρα πολλές φορές αυτή η ίδια η “αγάπη”, μαζί με την άγνοια του τρόπου διαχείρισης της μητρότητας ή της πατρότητας οδηγούν σε λάθος συμπεριφορές που μετατρέπουν τους γονείς σε χειριστικούς ή – στη χειρότερη περίπτωση – σε τοξικούς. Αυτό συνήθως έχει αποτέλεσμα να σπάσει τους δεσμούς μεταξύ παιδιού και γονέα.

Γενικά πρέπει να αποφεύγουμε συμπεριφορές που επηρεάζουν αρνητικά την ψυχοσύνθεση του παιδιού μας. Στα χρόνια που τα παιδιά μας διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους, βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα δικά μας μάτια και τον μαθαίνουν έτσι όπως οι δικές μας λέξεις τον περιγράφουν. Όλα όσα το παιδί ακούει ή βλέπει σε αυτές τις μικρές ηλικίες εμφανίζονται σε συμπεριφορές της ενήλικης ζωής του.

Γονεϊκά λοιπόν λάθη που σχετίζονται με θέματα που αφορούν την «αυτοπεποίθηση», την «ανεξαρτησία», την «ελευθερία σκέψης», την «πρωτοβουλία» θα οδηγήσουν σε έναν φοβισμένο, ανασφαλή και ενοχικό ενήλικα.

Τα σαράντα χρόνια που πέρασα δίπλα σε χιλιάδες γονείς και παιδιά κάθε ηλικίας με βοηθούν να καταγράψω εδώ μια μικρή λίστα πραγμάτων που πρέπει να αποφεύγουν οι γονείς για να μην πέσουν στην κατηγορία του “τοξικού” γονέα.

1. Ασταμάτητη κριτική: Πρέπει να αποφεύγουμε τη συνεχή κριτική σε ότι κάνουν τα παιδιά μας, γιατί αυτή συμπεριφορά μειώνει την αυτοπεποίθησή τους και τους δημιουργεί αίσθημα ανικανότητας.

Τι γνωρίζετε για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου;

Η 14η Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, μαζί με την μνήμη του Αγίου Βαλεντίνου, έχει καθιερωθεί ως η γιορτή των ερωτευμένων. Ο Άγιος Βαλεντίνος, ιερομάρτυρας της Δυτικής εκκλησίας, βασανίστηκε για την πίστη του και τελικά αποκεφαλίστηκε στις 14 Φεβρουαρίου του έτους 268.

Ανακάλυψα την ύπαρξη τόσο του Αγίου Βαλεντίνου, όσο και της γιορτής των ερωτευμένων, όταν βρέθηκα για σπουδές στην Αγγλία πριν από 45 περίπου χρόνια.

Στην Ελλάδα του τότε η γιορτή αυτή ήταν άγνωστη, αφού ο Άγιος Βαλεντίνος δεν αναφέρεται στο εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η εξήγηση είναι ότι τα παλιά τα χρόνια οι αγιοποιήσεις, τα συναξάρια και τα μαρτυρολόγια είχαν καθαρά τοπικό χαρακτήρα, που σήμαινε πως η φήμη ενός Αγίου μπορεί να μην εκτεινόταν σε όλο το χριστιανικό κόσμο. Έτσι υπήρχαν άγιοι που εορτάζονταν σε μία περιοχή αλλά ήταν εντελώς άγνωστοι σε άλλες. Παράδειγμα ο Άγιος Δημήτριος που είναι πασίγνωστος σε όλη την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά δεν εορτάζεται στη Δύση. Το περίεργο είναι ότι τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου βρίσκονται στην Ιταλική παροικία της Αθήνας, στο ναό του Αγίου Φραγκίσκου και της Αγίας Κλάρας. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, κάποιοι χριστιανοί περιμάζεψαν το σώμα του Αγίου μετά τη θανάτωσή του και το έθαψαν σε κατακόμβες που είχαν ως τόπο κατεξοχήν ενταφιασμού των μαρτύρων. Η ανάμνηση του μαρτυρίου του Αγίου Βαλεντίνου παρέμεινε ζωντανή, ιδιαίτερα στην τοπική Εκκλησία της Ρώμης και το 496 έγινε επίσημα η αγιοποίηση του Βαλεντίνου από τον Πάπα Γελάσιο. Το 1815, δεκαπέντε αιώνες αργότερα, ο τότε Πάπας δώρισε τα λείψανά του σε κάποιον ευγενή Ιταλό ιερέα (συνήθεια της εποχής). Μετά τα λείψανα «χάνονται» και πάλι μέχρι το 1907, οπότε τα ξαναβρίσκουμε στη Μυτιλήνη! στο ρωμαιοκαθολικό ναό της