ΘΕΡΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Εκείνο όμως που συχνά διαφεύγει της προσοχής και των δύο πλευρών είναι πως η επιτυχής έκβαση μιας σειράς θερινών μαθημάτων δεν έχει να κάνει με το τι πιστεύει ο ένας ή ο άλλος γονιός! Έχει να κάνει με τις δυνατότητες του μαθητή, τις ανάγκες του και το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Οι γονείς πρέπει να ακούν και να παίρνουν σοβαρά υπόψιν τους καθηγητές των παιδιών, και στην περίπτωση που δεν τους εμπιστεύονται να αναζητούν άλλους που θα τους εμπιστευτούν. Ενώ οι καθηγητές – από την άλλη – θα πρέπει να είναι σε θέση να εξηγήσουν με ευκρίνεια και πειστικότητα τα οφέλη που τα παιδιά θα αποκομίσουν από τη συμμετοχή τους – ή και τη μη συμμετοχή τους – σε θερινά προγράμματα. Οι καθηγητές πρέπει να βγάζουν από την εξίσωση τον παράγοντα “έσοδα” και να κοιτούν τα παιδιά και τους γονείς κατάματα όταν προτείνουν θερινά ή όχι….

ΔΩΣΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Είμαστε όντα που μιμούνται και αυτή είναι η πρώτη δεξιότητα που εξασκούν τα παιδιά μας. Έτσι λοιπόν, εμείς οι γονείς και οι δάσκαλοι, με τα παραδείγματα που δίνουμε, δημιουργούμε τους αυριανούς γονείς, που και αυτοί με τη σειρά τους θα δώσουν τα ίδια παραδείγματα στην επόμενη γενιά. Δυστυχώς, το παράδειγμα δίνεται συνήθως αυθόρμητα και ασυναίσθητα και βγαίνει από την καθημερινή μας συμπεριφορά. Όσο και αν προσπαθήσουμε να πείσουμε το παιδί με επιχειρήματα για το τι είναι σωστό και τι όχι, οι πράξεις μας και η συμπεριφορά μας είναι αυτά που δημιουργούν την επόμενη γενιά, όχι μόνον κατ’ εικόνα αλλά και καθ’ ομοίωση..

Η έννοια του μιθριδατισμού!

…Έτσι κι αλλιώς, το άρθρο αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον καλλιτέχνη, ούτε και με την πολιτική. Το δημοσιεύω εδώ γιατί μου θύμισε τη λέξη “μιθριδατισμός”, που παραπέμπει σε μια κατάσταση του ανθρώπου, που αμφιβάλω αν οι νέοι άνθρωποι στους οποίους απευθύνομαι την έχουν ακούσει ποτέ. Η λέξη μιθριδατισμός λοιπόν προήλθε από το όνομα κάποιου αρχαίου ηγεμόνα της ανατολής, ο οποίος είχε τον φόβο ότι κάποιος από τους ανθρώπους του είχε σκοπό να τον δηλητηριάσει. Σύμφωνα με την ιστορία, ο ηγεμόνα αυτός – προφανώς με την παραίνεση κάποιων σοφών της εποχής – αποφάσισε να δημιουργήσει στο σώμα του ένα είδος ανoσίας στα γνωστά δηλητήρια λαμβάνοντας καθημερινά μικρές ποσότητες δηλητηρίου. Εδώ πρέπει να πω όσο πιο έντονα γίνεται πως αυτή η μέθοδος είναι στη σφαίρα του παραμυθιού και δεν πρέπει κανένα παιδί να δοκιμάσει ποτέ να την εφαρμόσει..