ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Σπουδαίο το ερώτημα!

Και ασφαλώς γίνεται ακόμη πιο σπουδαίο αν παραδεχθούμε ότι δεν κάνουν όλα τα σχολεία ξένων γλωσσών την ίδια δουλειά – όπως δεν κάνουν και όλοι οι φούρνοι το ίδιο ψωμί. Προσωπικά, κάθε φορά που θέλω να αγοράσω ψωμί, κάνω καναδυό χιλιόμετρα δρόμο, γιατί ανακάλυψα το φούρνο που έχει το καλύτερο (κατ’ εμέ) ψωμί.

Για δείτε όμως τη μεγάλη διαφορά! Για να βρω το ψωμί που ήθελα, άλλαξα κάμποσους φούρνους! Δοκίμασα πολλά ψωμιά! Αρκετά από αυτά τάισαν τα ζωάκια της οικογένειας και της γειτονιάς. Ταλαιπωρήθηκα λιγάκι, αλλά δεν μου κόστισε και τόσο πολύ. Ούτε μου έκανε κάποιο αδιόρθωτο κακό!

Σε αντίθεση με την μικρή μου αυτή ιστορία, το να βρεις το κατάλληλο σχολείο δεν σου επιτρέπει και πολλές δοκιμές. Η διδασκαλία και η γνώση δεν σου δίνουν τη δυνατότητα των δοκιμών και του πειραματισμού. Ούτε και καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή αν έπεσες επάνω στον κατάλληλο “φούρνο” της εκπαίδευσης, κάτι που γίνεται άμεσα προφανές από την πρώτη μπουκιά, όταν πρόκειται για τον πραγματικό φούρνο του ψωμιού…

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΔΥΟ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ

Μερικοί αναγνώστες ίσως ξαφνιαστούν με το θέμα αυτού του άρθρου. Θα αναρωτηθούν προφανώς, τι σημαίνει δύο δεξιοτήτων και πόσες θα έπρεπε να είναι αυτές οι δεξιότητες.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από το δεύτερο ερώτημα. Μια εξέταση πρέπει να ελέγχει τέσσερεις δεξιότητες, για να μπορεί μετά να τις πιστοποιήσει. Οι δύο από αυτές είναι οι δεξιότητες κατανόησης λόγου και οι άλλες δύο είναι παραγωγής λόγου.

Αν τις κοιτάξουμε όμως λίγο πιο αναλυτικά, θα δούμε πως οι δύο πρώτες, που είναι σχετικές με την κατανόηση, αφορούν στο να καταλαβαίνεις, τόσο αυτά που διαβάζεις, όσο και αυτά που ακούς στη νέα σου γλώσσα. Ενώ οι άλλες δύο, οι σχετικές με την παραγωγή λόγου είναι να μπορείς να μιλήσεις (να παράγεις προφορικό λόγο), καθώς και να μπορείς να γράφεις (να παράγεις δηλαδή γραπτό λόγο). Είναι λοιπόν προφανές πως αν πιστοποιηθείς από κάποια εξέταση που ελέγχει και τις τέσσερεις δεξιότητες μπορείς να αποδείξεις ικανότητα ολικής χρήσης της γλώσσας…

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

…Το πλέον σύνηθες είναι να ρωτήσει κάποιον φίλο ή γνωστό, ή να καταφύγει σε μια μικρή αγγελία. Επίσης κάποιος μπορεί να στραφεί προς κάποιον καθηγητή ενός ξενόγλωσσου σχολείου που εμπιστεύεται. Στην πράξη όμως, αυτό που συμβαίνει είναι η ανάθεση μιας εξαιρετικά υπεύθυνης αποστολής σε έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να παρέχει όλες τις απαραίτητες εγγυήσεις.

Οι συστάσεις ενός φίλου ή γνωστού δεν μπορούν να είναι εγγύηση ποιότητας και ικανότητας του προτεινόμενου εκπαιδευτικού, αφού ο φίλος – “σύμβουλος” – έχει λίγα έως καθόλου προσόντα για να κρίνει τον οποιονδήποτε δάσκαλο. Έτσι λοιπόν η επιλογή γίνεται απολύτως στην τύχη! Το ίδιο δηλαδή, με την αναζήτηση δασκάλου σε μικρές αγγελίες…