…Αν έκανα ένα γκάλοπ – μιας και είναι και της εποχής –
πάω στοίχημα πως οι απαντήσεις που θα μάζευα θα
ήταν 100% “όχι”! Αλλά, τότε γιατί να αρχίσει κανείς
μαθήματα γλώσσας χωρίς να του έχουν πάρει τα
αντίστοιχα “μέτρα”; Δεν εννοώ, βεβαίως, πως πρέπει
κάποιος δάσκαλος να αρπάξει τη μεζούρα και να
αρχίσει να μετράει διαστάσεις! Όμως τα ιδιαίτερα
μαθήματα είναι όπως και τα ρούχα στη μοδίστρα ή
στον ράφτη. Κόβονται και ράβονται ακριβώς στα
μέτρα σου, πράγμα που δικαιολογεί και το ότι
αποτελούν μια πιο ακριβή λύση από τη συμμετοχή σε
τμήμα ξενόγλωσσου σχολείου.
Δεν ξέρω αν ο κόσμος το έχει συνειδητοποιήσει, αλλά
η συμμετοχή σε τμήμα είναι όπως και η αγορά ενός
έτοιμου ρούχου. Το βλέπεις, το δοκιμάζεις, ρωτάς και
κάποιον φίλο ή γνωρίζεις την ποιότητα του “μαγαζιού”
και μετά αποφασίζεις να κάνεις την αγορά. Κάποιες
φορές η αγορά σου βγαίνει ακριβώς όπως την
περίμενες, ενώ άλλες φορές μπορεί να είναι κατώτερη
των προσδοκιών σου. Τα ιδιαίτερα μαθήματα όμως
είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση. Επιλέγεις να πας
σε έναν ράφτη ή μια μοδίστρα, είτε γιατί θέλεις καλύτερη εφαρμογή στο δικό σου σωματότυπο, είτε
γιατί θέλεις καλύτερη ποιότητα, ή ακόμη και γιατί
θέλεις κάτι διαφορετικό από αυτό που φοράει η
γειτόνισσα. Όμως, όπως και να έχει το πράγμα, δεν θα
έπαιζες τα χρήματά σου κορώνα-γράμμα σε κάποια
μοδίστρα που δεν θα σου έπαιρνε τα μέτρα…