“Mindfulness” είναι μια από εκείνες τις λέξεις που δύσκολα μεταφράζονται στην Ελληνική γλώσσα ή που αν κάποιος πολύ ειδικός, ας πούμε σαν τον καθηγητή Μπαμπινιώτη, βρει και μας πει τη σωστή λέξη, πάλι εμείς – ο απλός λαός – θα προτιμήσουμε τον αγγλικό γλωσσοδέτη. Την έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα όρους όπως “ενσυνειδητότητα” ή “επισυνειδησία”, αλλά επειδή – στο δικό μου απλό εγκέφαλο – κανένας από αυτούς τους όρους δεν μου δίνει τη σημασία που η λέξη έχει στην αγγλική της εκδοχή, θα προσπαθήσω εδώ κατ’ αρχήν να την εξηγήσω και αμέσως μετά να πείσω τον αναγνώστη για το πόσο σημαντική είναι.

“Mindfulness” λοιπόν είναι η νοητική κατάσταση και η πρακτική κατά την οποία ο άνθρωπος επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην τρέχουσα στιγμή. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος έχει πλήρη ενσυναίσθηση του τι συμβαίνει “στο τώρα” ή τι κάνει εκείνος “στο τώρα”. Έχει πλήρη αντίληψη των σκέψεών του και τις ελέγχει, πλήρη αντίληψη των αισθήσεών του και τις αντιλαμβάνεται, πλήρη αντίληψη των συναισθημάτων του και τα καταλαβαίνει. Αν το καλοσκεφθεί κανείς θα δει πως στην πραγματικότητα το μυαλό μας σπάνια επικεντρώνεται στο τώρα. Συνήθως το μυαλό τρέχει στο παρελθόν, σε γεγονότα που έγιναν, ή στο μέλλον, σε πράγματα που θέλουμε ή που φανταζόμαστε πως θα μπορούσαν να γίνουν.

Επομένως η κατάσταση του !Mindfulness” δεν είναι κάτι που από μόνο του θα μας συμβεί εύκολα, γιατί έχουμε την τάση να ξεφεύγουμε από το παρόν, παρόλο που αυτά που “τώρα” συμβαίνουν ή που “τώρα” κάνουμε θα ….