Πόση γνώση να ζητήσω;

Η συνταγή είναι απλή: “Δες τα πράγματα από απόσταση”! Η πρώτη μου επαφή με τον κλάδο της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης έγινε το 1982, όταν ιδρύθηκε το πρώτο σχολείο της οικογένειας. Όπως κάνουν όλοι οι καινούργιοι, έτσι και εμείς τότε πηγαίναμε ρωτώντας. Ρωτούσαμε κάποιους “φιλικούς” συναδέλφους, που δεν είχαν πρόβλημα να μοιραστούν μερικές από τις σοφίες του επαγγέλματος. Ρωτούσαμε τους εκδότες. Ρωτούσαμε το Βρετανικό Συμβούλιο, που τότε λυμαίνονταν το χώρο των εξετάσεων και γενικότερα Ρωτούσαμε όπου μπορούσαμε να ρωτήσουμε.

Και σιγά – σιγά τα μάθαμε! Τα μάθαμε όλα αν και η προσπάθειά μας ήταν να τα κάνουμε όλα καλύτερα από ότι τα έκαναν οι άλλοι. Είχαμε υιοθετήσει το μότο «Του χρόνου θα είμαστε ακόμη καλύτεροι!» και με αυτόν τον τρόπο είχαμε γίνει ανταγωνιστές του εαυτού μας. Η διαφήμισή μας τότε είχε ένα και μοναδικό σλόγκαν, το «ΡΩΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΜΑΣ». Και αυτό γιατί είμασταν απόλυτα σίγουροι πως δεν θα υπήρχε κάποιος που θα μιλούσε αρνητικά για μας.

Με τα χρόνια κάναμε πολλά που ο μέσος συνάδελφος δεν σκέφθηκε ποτέ να κάνει! Υπήρξαμε ιδρυτικό μέλος σε φορέα που προωθεί την ποιότητα στην ξενόγλωσση εκπαίδευση! Δεχθήκαμε σειρά από επιθεωρήσεις ποιότητας του EAQUALS! Γίναμε και εμείς επιθεωρητές ποιότητας σε σχολεία του εξωτερικου! Υπήρξαμε πρωταγωνιστές στη δημιουργία του πρώτου εξεταστικού κέντρου του Cambridge…

Ο ρόλος του γονέα στη μάθηση

Όλα αυτά τα χρόνια στην εκπαίδευση έχω δει και έχω ακούσει απίστευτες ιστορίες τη μάχη που συχνά διαδραματίζεται στο σπίτι, ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, ώστε το παιδί να «διαβάσει» τα μαθήματα του σχολείου του. Πρόκειται για μια πραγματική πάλη, που συχνά έχει άλλα αποτελέσματα από αυτά που περιμένει ο γονιός.

Έχω δει παιδιά να χάνουν τα παιδικά τους ενδιαφέροντα και να κλείνονται σε τέσσερις τοίχους γιατί «ίσα που προλαβαίνουν» να κάνουν τα μαθήματά τους, ενώ στον αντίποδα, έχω δει παιδιά να επαναστατούν και να αποφεύγουν ό,τι έχει σχέση με μάθηση. Έχω δει γονείς να χάνουν τον προσωπικό τους χρόνο και να «αναλώνονται» για ώρες πολλές σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν το μαθητή, που έχουν στο σπίτι τους, να απομνημονεύσει κάποιο μάθημα λέξη προς λέξη! Για να μιλήσω και για την ξένη γλώσσα, έχω ακούσει γονείς να ταλαιπωρούν τα παιδιά τους ώρες ολόκληρες για να μάθουν την ορθογραφία μιας λίστας λέξεων, που τους έδωσε ο δάσκαλός τους.

Προφανώς όλοι αυτοί οι γονείς θέλουν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Άποζητούν να προσφέρουν όσα περισσότερα μπορούν. Ποιος γονιός δεν θα ήθελε να δώσει γνώση στα παιδιά του. Όμως, πόσοι από τους γονείς είναι «γεννημένοι» δάσκαλοι; Πόσοι είναι 100% σίγουροι, ότι βοηθούν με το σωστό τρόπο; Πόσοι έχουν σκεφτεί…

ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ

Θα αποφύγω να αναφερθώ στο κλασικό “πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!”. Θα δεχθώ όμως το “θυμάμαι σαν χθες την απόφασή μας να δημιουργήσουμε τη μοναδική ίσως (στην Ελλάδα) δεκαπενθήμερη ηλεκτρονική περιοδική έκδοση με θέματα που αγγίζουν τον χώρο των παιδιών, των γονιών και της εκπαίδευσης.

Είναι εν γνώση μας πως στις μέρες μας – που όλα γίνονται με ταχύτητα αστραπής – το αναγνωστικό κοινό γενικώς έχει μειωθεί και πως οι άνθρωποι που θα αφιέρωναν λίγο από το χρόνο τους για να διαβάσουν κάποιο από τα κείμενα μας είναι λίγοι. Όμως σκεφθήκαμε πως θα ήταν επιτυχία μας, αν έστω κι ένας μαθητής ή έστω ένας γονιός διαβάσει κάτι που θα του αφήσει μια θετική σκέψη σε όσα κάθε φορά λέμε μέσα από τις λίγες ηλεκτρονικές σελίδες του Hubon Times Digital.

Εκείνο που μας ανησυχούσε στα πρώτα μας βήματα με τούτο εδώ το περιοδικό, δεν ήταν το μέγεθος του αναγνωστικού κοινού, αλλά το αν θα είχαμε αρκετά σοβαρά θέματα στα οποία να αναφερθούμε κάθε φορά και την κατάλληλη γνώση και εμπειρία για να το κάνουμε. Με δεδομένο πως καταπιανόμαστε με 3 θέματα σε κάθε έκδοση και με τη βοήθεια ενός απλού πολλαπλασιασμού, βλέπουμε πως μέχρι τώρα έχουμε καλύψει 72 διαφορετικά θέματα! Όχι ευκαταφρόνητος αριθμός!

Εβδομήντα-δύο λοιπόν θέματα..