Εντάξει, είναι προφανές πως είναι αδύνατον να μάθει κανείς αγγλικά επειδή πέρασε 10, 15 ή και περισσότερες μέρες σε κάποιο από τα καλοκαιρινά κολλέγια στην Αγγλία! Θα αποφύγω να αναλύσω το προφανές, δηλαδή πως η διαδικασία μάθησης μια ξένης γλώσσας είναι αποτέλεσμα μεθοδευμένης διδασκαλίας, συνεχούς προσπάθειας και προγραμματισμένης στοχοθεσίας.
Πράγματι, κάποιοι άνθρωποι – όπως οι μετανάστες – μαθαίνουν τη γλώσσα αναγκαστικά μέσω της διαβίωσής τους σε μια κοινωνία όπου μόνον αυτή η γλώσσα ομιλείται, αλλά αυτό συμβαίνει μετά από πολλά χρόνια και συνήθως το αποτέλεσμα είναι κάτω του μετρίου όσον αφορά την ορθότητα των εκφράσεων, την αποτελεσματικότητα της αντίληψης ακουσμάτων, αλλά και τη δυνατότητα παραγωγής γραπτού, ορθογραφιμένου και καλοσυνταγμένου λόγου.
Το ερώτημα παραμένει! Αν δεν πηγαίνω για να μάθω τη γλώσσα, τι είναι αυτό που τελικά κερδίζω από ένα τέτοιο ταξίδι;
Θα επιχειρήσω εδώ μια μικρή λίστα με κάποια από τα οφέλη που έχει ένας μαθητής γλώσσας από την επίσκεψη στη χώρα όπου η γλώσσα αυτή ομιλείται:
•Άμεση επαφή: Η συμβίωση με φυσικούς ομιλητές σε ένα περιβάλλον όπου ακούγεται η γλώσσα εντελώς φυσιολογικά, επιτρέπει τους μαθητές να δουν την γλώσσα λιγότερο “ξένη”, να ακούσουν αυθεντική προφορά και να εντοπίσουν εκφράσεις που συχνά ξεφεύγουν από τη διδασκόμενη ύλη .
• Πολιτιστική συνύπαρξη: Η γλώσσα και η κουλτούρα είναι στενά συνδεδεμένες. Ο χρόνος που ζει κανείς σε μία χώρα του παρέχει άμεση έκθεση σε πολιτιστικές…
Θυμήθηκα πρόσφατα τη Linguaphone. Ήταν μια εξαιρετική προσπάθεια, που είχε πρωτοεμφανιστεί (με τα δεδομένα του 20ου αιώνα) με στόχο τη δημιουργία – και πώληση εννοείται – μιας μεθόδου διδασκαλίας της αγγλικής άνευ διδασκάλου.
Ήταν πολλοί τότε εκείνοι που είχαν πιστέψει σε αυτή τη δυνατότητα και είχαν επενδύσει πολλά χρήματα στην αγορά του απαραίτητου εξοπλισμού! Ανάμεσά τους και ο αγαπημένος μου πατέρας που σε όλη του τη ζωή είχε ανεκπλήρωτη επιθυμία να μάθει αγγλικά. Μια επιθυμία που είχε πολλαπλασιαστεί από το γεγονός πως ο γιός του του είχε φέρει Αγγλίδα νύφη και του είχε ανοίξει παρτίδες με αγγλικό σόι. Θυμάμαι κιβώτια ολόκληρα με δίσκους βινυλίου (45 στροφών), βιβλιαράκια συνοδευτικά, λεξικά και οδηγίες χρήσης και βέβαια το απαραίτητο πικάπ της εποχής. Πρέπει να ομολογήσω πως η εταιρεία Linguaphone είχε κάνει μια πολύ σοβαρή προσπάθεια και το υλικό της ήταν εμπεριστατωμένο και θα μπορούσε να ήταν αποτελεσματικό! Έλα όμως που δεν …!
Ο καημένος ο πατέρας μου, είχε την όρεξη, είχε την επιθυμία, έκανε την προσπάθεια, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να ανταλλάξει μια κουβέντα στα αγγλικά με το συμπέθερο του. Το σύστημα που ακολουθούσε η Linguaphone είχε όλα τα εχέγγυα για να πετύχει, αλλά αμφιβάλλω αν κατάφερε κανείς να βγάλει αποτέλεσμα.
Όλα αυτά ήλθαν στο μυαλό μου πρόσφατα, όταν συμμετείχα σε κάποιες συζητήσεις σχετικά με το ΑΙ. Artificial Inteligence λέγεται, ή αλλιώς Τεχνητή Νοημοσύνη. Πρόκειται για την επανάσταση του 21ου αιώνα και στο…
Σαν τώρα θυμάμαι τη μάνα μου που στην ευαίσθητη ηλικία των 13 ή 15 χρόνων με συμβούλευε μετ’ επιτάσεως – μπορώ να πω – να επιλέξω κατεύθυνση που θα με οδηγούσε στο επάγγελμα του δασκάλου. Και παρόλη την έντονη, τότε, άρνησή μου και τις αντιρρήσεις μου, του στιλ “άσε με ρε μάνα, δεν είναι αυτά για μένα …!” και τα παρόμοια, τελικά έζησα όλη την ενήλικη ζωή μου ως δάσκαλος. Δάσκαλος ξένης γλώσσας ίσως, αλλά παρόλα αυτά δάσκαλος! Τώρα πλησιάζοντας στο τέλος της καριέρας μου μπορώ και να καυχιέμαι πως ήμουν ένας καλός δάσκαλος.
Όμως τα ερωτήματα που πολλές φορές με απασχόλησαν στη διάρκεια αυτής της καριέρας ήταν, (α) Τι ήταν αυτό που σε εκείνη την τρυφερή ηλικία με έβαζε σε αρνητική προδιάθεση για το επάγγελμα; και (β) Ποια ήταν εκείνη η στιγμή που με άλλαξε και τι ήταν αυτός ο καταλυτικός παράγοντας που με έκανε να αλλάξω γνώμη;
Θα προσπαθήσω εδώ να δώσω κάποιες απαντήσεις μιας και πιστεύω πως κάποια νέα παιδιά μπορεί να βιώνουν παρόμοιες συνθήκες και να σκέφτονται όπως εγώ σκεφτόμουν κάποτε.
Νομίζω πως η άρνηση μου είχε πάρα πολύ να κάνει με το γεγονός πως είχα συνυφασμένη την έννοια του δασκάλου με το δημοσιουπαλληλίκι και με τη διδασκαλία σε κάποιο δημόσιο σχολείο. Μπορεί κάποιοι Έλληνες να αρέσκονται στη χαλαρή μονιμότητα του δημόσιου υπαλλήλου, αλλά εγώ έχοντας ως πρότυπο τον πατέρα μου, που δρούσε στον ιδιωτικό τομέα, έβλεπα την εργασία στο δημόσιο ως τη λιγότερο ελκυστική απασχόληση…
Τα ξενόγλωσσα σχολεία ΑΝΕΤΟΠΟΥΛΟΥ – HUTTON βρισκόμαστε στη κορυφή της πυραμίδα των Σχολείων Ξένων Γλωσσών του Βόλου, γιατί εσείς τα φέρατε εδώ. Μας ανεβάσατε στην κορυφή για τον ασυναγώνιστο επαγγελματισμό μας, για τις πρωτοποριακές ιδέες μας, για τα κορυφαία αποτελέσματά μας τόσο στις εξετάσεις του Cambridge όσο και στη γνώση που αποκτούν οι μαθητές μας στα αγγλικά και για την ατέλειωτη αγάπη στη γλώσσα που εμπνέουμε στα παιδιά μας.
Ενίσχυση μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων που επλήγησαν από τον Covid-19 στη Θεσσαλία – “ΑΝΑΣΑ”
