Ούτε με τριαντάφυλλο!

Από τα πρώτα μου βήματα θυμάμαι τον πατέρα μου να μου επαναλαμβάνει πολλές φορές τη φράση “Τη γυναίκα δεν πρέπει να τη χτυπάς ούτε με τριαντάφυλλο”! Θυμάμαι επίσης πως εκείνα τα χρόνια – με την ανώριμη σκέψη – αντιδρούσα γιατί συχνά ήθελα να τιμωρήσω κάποιο από τα κορίτσια της γειτονιάς για κάποια παιδική “αντιδικία” που με θύμωνε. Όμως ο πατέρας μου κάθε φορά μου το επαναλάμβανε και μου εξηγούσε με υπομονή πού και γιατί έκανα λάθος.

Μεγαλώνοντας ένιωσα ότι ο σκοπός εκείνου του πραγματικά έξυπνου ανθρώπου είχε επιτευχθεί. Διότι, όχι μόνο μου είχε κάνει βίωμα τη φράση με το τριαντάφυλλο, αλλά και μου είχε εμπνεύσει το σεβασμό στο άλλο φύλλο ασχέτως ηλικίας, παρουσιαστικού, θέσης και λοιπά.

Αυτή την ίδια φράση, “Τη γυναίκα δεν πρέπει να τη χτυπάς ούτε με τριαντάφυλλο”, θέλω να μεταφέρω σήμερα σε όσους αφιερώσουν λίγα λεπτά για να διαβάσουν αυτό το άρθρο και ειδικά στα παιδιά μας, με την ελπίδα πως θα καταφέρω να μεταφέρω αυτόν τον ίδιο σεβασμό και σε κάποιους άλλους γύρω μου. Στα δικά μου παιδιά πιστεύω πως το κατάφερα!

Η παραπάνω φράση αποδίδεται σε έναν Έλληνα λογοτέχνη και διανοούμενο των αρχών του 20ού αιώνα, τον Περικλή Γιαννόπουλο, ο οποίος ήταν γνωστός για τις ρομαντικές και πατριωτικές του απόψεις, καθώς και για την αγάπη του για τον ελληνικό πολιτισμό και την παράδοση. Εκείνη την εποχή ίσως το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών να μην ήταν τόσο έντονο όσο σήμερα, αλλά η φράση του Γιαννόπουλου ήθελε …

Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!

Με μεγάλη χαρά άκουσα πάλι σήμερα μια άγνωστη μαμά να μου μιλάει για το πόσα καλά λόγια έχει ακούσει για το σχολείο μας και να με βεβαιώνει πως όπου και αν ρώτησε της είπαν να έλθει κοντά μας με κλειστά μάτια!

Παρόλο που με κόπο κράτησα κρυφή την υπερηφάνεια που ένιωθα, της αντέτεινα πως δεν θα έπρεπε – επ’ ουδενί λόγω και για καμία αιτία – να στείλει κανείς το παιδάκι του σε κανενός είδους σχολείο “με κλειστά μάτια”! Σίγουρα θέλουμε το παιδάκι αυτής της μαμάς στο δικό μας σχολείο, αλλά θέλουμε και τη μαμά να μας έχει επιλέξει “με τα μάτια ανοιχτά”!

Θέλουμε να γνωρίζει πως και πόσο θα ωφεληθεί το παιδάκι της μαζί μας! Θέλουμε να ξέρει όλα όσα κάνουμε τελείως διαφορετικά από όλα τα άλλα ξενόγλωσσα σχολεία της περιοχής! Θέλουμε να γνωρίζει τα μετρήσιμα αποτελέσματα που θα δει στο παιδάκι της σε συγκεκριμένα στάδια των σπουδών του μαζί μας…

... Είναι βλέπετε πολύ ευκολότερο να μειώσεις ή να μηδενίσεις μια τιμή από το να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, που λειτουργείς και που εργάζεσαι με τα παιδιά. ...

Τέλος εποχής!

… Όμως η εποχή αλλάζει – αν δεν έχει ήδη αλλάξει! Τώρα πλέον δεν υπάρχει το “δεν παίρνει τα γράμματα”. Υπάρχει η μαθησιακή δυσκολία, που έχει τρανέψει σαν κλάδος της εκπαίδευσης. Τώρα δεν υπάρχει το “τελείωσα το βιβλίο”! Αν κάποιοι ακόμη αναφέρονται σε μια τέτοια δικαιολογία, τότε αυτό σημαίνει πως έχουν μείνει απίστευτα πίσω! Τώρα υπάρχει ο στόχος, το προφίλ της τάξης, η επιλογή της πλέον αποτελεσματικής διαδικασίας με ή και χωρίς βιβλίο. Το βιβλίο είναι ένα απλό εργαλείο και βοηθά. Αλλά για σκεφθείτε αν το ψαλίδι είναι αυτό που κάνει τον επιτυχημένο κομμωτή! Εργαλείο είναι και αυτό, αλλά πόσα άλλα κρύβονται πίσω από μια επιτυχημένη κόμμωση; Η διαφορά εδώ έγκειται στο ότι στην περίπτωση της κόμμωσης – ακόμη κι αν κάποιος σου έκανε το χειρότερο δυνατό κούρεμα – αναγνωρίζεις αμέσως την κακή δουλειά και ευτυχώς η φύση θα μεγαλώσει πάλι το μαλλί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στην εκπαίδευση όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα γιατί η αναγνώριση της κακής δουλειάς έρχεται όταν είναι πλέον πολύ αργά.

Αλλά αν έλθουμε και στους ιδιοκτήτες των ξενόγλωσσων σχολείων, τώρα πια δεν υπάρχει η αθώα στάση του τύπου “εμείς διαλέξαμε ένα καλό βιβλίο και πληρώσαμε μια καλή δασκάλα”. Υπάρχουν τα ερωτήματα όπως “τι έκανες για να βελτιώσεις την απόδοση της διδακτικής σου ομάδας;” “Τι έκανες για να κρατήσεις τους ανθρώπους που έβαλες στην πρώτη γραμμή ενήμερους για τις εξελίξεις”; “Τι έκανες για…