Όλοι εμείς η παλιότεροι θυμόμαστε τα σχολεία και τις τάξεις που παρακολουθήσαμε μαθήματα με απλοϊκές ίσως και λίγο γραφικές εικόνες, με το δάσκαλο ψηλά στην έδρα του και τον πράσινο πίνακα με τις κιμωλίες. Δεν θα συνεχίσω. Αν εσύ αναγνώστη είσαι της δικής μου ηλικίας, εύκολα θα συμπληρώσεις την εικόνα από μνήμης. Αν πάλι είσαι πολύ νεότερος ή νεότερη, τότε ίσως η δικές σου μνήμες έχουν κάποιες διαφορετικές αποχρώσεις, όπως λευκός πίνακας μαρκαδόρου κλπ.
Για τα σημερινά παιδιά όμως η τάξη είναι εντελώς διαφορετική! Εννοείται πως αν δεν ήμουν δάσκαλος και αν το σχολείο μας δεν είχε την όμορφη “τρέλα” να αγκαλιάζει κάθε εξέλιξη της τεχνολογίας, ούτε εγώ θα το ήξερα! Η σημερινή σχολική τάξη αφού πέρασε από την εποχή του διαδραστικού Smart Board και του projector, τρέχει με απίστευτους ρυθμούς προς την εποχή της διαδραστικής οθόνης και της λεγόμενης tracking κάμερας, δηλαδή μιας κάμερας που παρακολουθεί και εστιάζει επάνω σ’ αυτόν που μιλάει.
Τα ξέρω όλα αυτά γιατί, τούτη τη στιγμή που γράφω αυτό εδώ το άρθρο, μόλις επέστρεψα από την εγκατάσταση μια τέτοιας διαδραστικής οθόνης 75 ιντσών και tracking κάμερας στο σχολείο μας. Αν αυτό σας φαίνεται υπερβολή, περιμένετε και θα σας εξηγήσω τη χρήση της.
Ας δούμε λίγο τους νέους όρους “σύγχρονη”, “ασύγχρονη”, “blended” και “hybrid” που τώρα πια έχουν εισβάλει στην εκπαιδευτική μας καθημερινότητα.
Σύγχρονη Εκπαίδευση είναι εκείνη που απαιτεί την ταυτόχρονη συμμετοχή του δάσκαλου και όλων των μαθητών. Η αλληλεπίδραση μεταξύ καθηγητή και μαθητή γίνεται στον “πραγματικό χρόνο” της διάρκειας του μαθήματος. Θα έλεγε κανείς πως είναι όπως την ξέραμε παλιά, μόνον που…
Διαχρονικά τα ιδιαίτερα μαθήματα τα έβλεπαν διάφοροι άνθρωποι μέσα από διαφορετικό πρίσμα ο καθένας. Για παράδειγμα, αλλιώς τα βλέπει ο δάσκαλος που μέσα σ’ αυτά βρίσκει τον επιούσιο! Άλλο πρίσμα έχει ο ιδιοκτήτης ξενόγλωσσου σχολείου, που συχνά σε αυτά βλέπει αθέμιτο ανταγωνισμό. Αλλιώς τα αντιμετωπίζει ο γονιός που τα επιλέγει ως “βέλτιστη λύση” και βεβαίως αλλιώς ο γονιός που τα επιλέγει ως “φτηνότερη λύση”. Τέλος άλλο πρίσμα έχει ο μαθητής, που τις περισσότερες φορές αισθάνεται κουμανταδόρος της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης που του προσφέρεται.
Ιστορικά τα ιδιαίτερα μαθήματα έχουν υποστεί …
(α) την εγκατάλειψη από την πολιτεία, με μηδενικούς ελέγχους και ανύπαρκτες αδειοδοτήσεις,
(β) την εχθρότητα του κλάδου των ξενόγλωσσων σχολείων, που πάντα τα έβλεπαν ως αιτία απώλειας πελατείας,
(γ) την χαλαρότητα της επιλογής από τους γονείς, αφού πολλοί από αυτούς συνήθως είναι της φιλοσοφίας “ιδιαίτερα να είναι κι ότι να ‘ναι”,
(δ) την μη παραγωγική εκμετάλλευσή τους από τους ίδιους τους – νεαρούς συνήθως – μαθητές, στους οποίους πολλές φορές έντονη είναι η άποψη “ιδιαίτερο μάθημα όποτε θέλω! κι αν το θέλω!” … και τέλος
(ε) την τυχοδιωκτική στάση πολλών καθηγητών ιδιαιτέρων μαθημάτων, που μοναδικό τους ενδιαφέρον είναι ο επιούσιος την τρέχουσα χρονική στιγμή και όχι το μέλλον των παιδιών που έχουν στα χέρια τους.
Σε όλο αυτό το αρνητικό περιβάλλον έρχεται να προστεθεί και η δυσκολία στο να βρεις τον κατάλληλο εκπαιδευτικό που θα αναλάβει να σου προσφέρει το ανάλογο μάθημα. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να βρεις κάποιον…
Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας να επαναπαύεται στις γνώσεις ενός γιατρού που από τότε που αποφοίτησε σταμάτησε να μελετά, έπαψε να συνεχίζει να εκπαιδεύεται και να παρακολουθεί τις εξελίξεις της ιατρικής επιστήμης; Πιστεύω πως οι περισσότερες απαντήσεις που θα συγκέντρωνα στο ερώτημα αυτό, θα ήταν απλά ΟΧΙ!
Όμως, αν αυτό είναι κάτι που συμβαίνει με την υγεία σας ή την υγεία της οικογένειάς σας, γιατί να μην συμβαίνει και με την παιδεία των παιδιών σας; Γιατί θα δεχόσασταν εύκολα σαν δασκάλα του παιδιού σας κάποια που σταμάτησε για πάντα να κάθεται από την πλευρά της μάθησης ενός θρανίου; Όταν δείτε να συμβαίνει αυτό, τότε να είστε σίγουροι πως η εν λόγω δασκάλα θεωρεί πως τα έμαθε όλα και δεν έχει τίποτα άλλο να μάθει! Βρίσκει πως δεν υπάρχει καμία εξέλιξη στον κλάδο της που την αφορά και πως είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων η δια βίου εκπαίδευση και μετεκπαίδευση ενός καθηγητή.
Με την εμπειρία των 40 και πλέον χρόνων στο επάγγελμα, μπορώ να σας εγγυηθώ πως τη στιγμή που ο δάσκαλος σταματήσει να εξελίσσεται, σταματάει και η καριέρα του, έστω κι αν αυτός επιμένει να εργάζεται. Παύει να είναι δάσκαλος και “ας μην το ξέρει”!
Πριν από λίγες μέρες ένας συγγενής μου – από άλλη πόλη – μου τηλεφώνησε για να με ρωτήσει αν ήξερα κάποιο καλό σχολείο στην πόλη που ζει για να στείλει το παιδάκι του που τώρα πρόκειται να αρχίσει μαθήματα αγγλικής. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω τα εκεί σχολεία και άρα δεν μπορούσα να του συστήσω να προτιμήσει κάποιο που θεωρούσα σωστό, αλλά ούτε και να του πω να αποφύγει κάποιο που θεωρούσα χαμηλής ποιότητας.
Του έδωσα όμως μια – δύο συμβουλές. Μη κάνεις, του είπα, ερωτήσεις για τις οποίες η απάντηση δεν θα σημαίνει…
Τα ξενόγλωσσα σχολεία ΑΝΕΤΟΠΟΥΛΟΥ – HUTTON βρισκόμαστε στη κορυφή της πυραμίδα των Σχολείων Ξένων Γλωσσών του Βόλου, γιατί εσείς τα φέρατε εδώ. Μας ανεβάσατε στην κορυφή για τον ασυναγώνιστο επαγγελματισμό μας, για τις πρωτοποριακές ιδέες μας, για τα κορυφαία αποτελέσματά μας τόσο στις εξετάσεις του Cambridge όσο και στη γνώση που αποκτούν οι μαθητές μας στα αγγλικά και για την ατέλειωτη αγάπη στη γλώσσα που εμπνέουμε στα παιδιά μας.
Ενίσχυση μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων που επλήγησαν από τον Covid-19 στη Θεσσαλία – “ΑΝΑΣΑ”
