Πάνε χρόνια τώρα που παλεύω να απαντήσω ένα πολύ σοβαρό ερώτημα που έχει προκύψει από όλα όσα βλέπω να γίνονται γύρω μου σχετικά με την εκμάθηση της γλώσσας και τη συμμετοχή σε εξετάσεις!
Αλλά θα αρχίσω κάπως διαφορετικά.
Πόσοι από εμάς θα λέγαμε στα παιδιά μας “Καλά είναι να σπουδάσεις παιδί μου, αλλά είναι πολύ δύσκολο, Γιατί δεν δοκιμάζεις κάτι ποιο απλό;”
Απάντηση: Πιστεύω πολύ-πολύ λίγοι, έως κανένας.
Πόσοι θα λέγαμε στο παιδί μας που είναι αθλητής “Καλά, άσε τώρα, δεν χρειάζεται να προσπαθείς για την πρωτιά, μείνε με τους τελευταίους. Γιατί να κουράζεσαι;”
Απάντηση: Πιστεύω κανένας λογικός γονιός που σέβεται την αξία του παιδιού του.
Πόσοι από εμάς θα συμβουλεύαμε τα ενήλικα παιδιά μας “Άσε την πολύ δουλειά. Γιατί να γίνεις προϊστάμενος; Τι το θες το διευθυντηλίκι; Κάτσε εκεί στα αβγά σου να είσαι ήσυχος.”
Απάντηση: Εγώ σίγουρα δεν θα το έλεγα! Εσείς πόσους ξέρετε που θα έδιναν μια τέτοια συμβουλή;
Αν αναρωτιέστε που το πάω, θα σας πω τούτο. Αν όλες οι παραπάνω εκφράσεις αποτελούν μια πολύ μικρή μειοψηφία γονέων, που θα κατεύθυναν τα παιδιά τους προς τη μετριότητα ή και χαμηλότερα, τότε γιατί εκεί έξω στον στίβο των εξετάσεων γλωσσομάθειας, οι ίδιοι γονείς κατευθύνουν τα παιδιά τους προς τη μετριότητα, ή και χαμηλότερα, στοχεύοντας σε ευτελούς αξίας πιστοποίηση;
Γιατί τόσοι πολλοί γονείς δείχνουν τον εύκολο δρόμο προς τα χαμηλά και όχι αυτόν προς την κορυφή; Γιατί έχουμε…
Είναι εμφανές πως στα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερες περιπτώσεις παιδιών που έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ και άλλες Μαθησιακές Δυσκολίες και παρόλο που δεν γνωρίζουμε ακόμη τι είναι ακριβώς αυτό που προξενεί αυτή την ραγδαία αύξηση των περιπτώσεων, έχουμε ήδη βρεθεί αντιμέτωποι με προβλήματα σχετικά με το πως αντιμετωπίζονται αυτά τα σύνδρομα στην οικογένεια, στην τάξη, ακόμη και την κοινωνία.
Πρόσφατα, σε μια από τις καθιερωμένες εβδομαδιαίες συναντήσεις καθηγητών ασχοληθήκαμε με συγκεκριμένη περίπτωση μαθητού μας, ο οποίος χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση τη δικαιολογία, “εγώ έχω ΔΕΠΥ” για να μειώσει ή και μηδενίσει την προσπάθειά του, να προβεί σε απίστευτα καμώματα, που ποτέ δεν έκανε σε προηγούμενες χρονιές, να αναστατώσει το τμήμα σε βαθμό που οι συμμαθητές του δεν το βλέπουν πια καθόλου σαν αστείο και άλλα.
Προφανώς ο μαθητής κάποια στιγμή πρόσφατα ενημερώθηκε από την οικογένεια για την διάγνωση του συνδρόμου στη συμπεριφορά του. Εδώ μπαίνει το ερώτημα: Πρέπει ή δεν πρέπει να ενημερώνεται το παιδί για μια τέτοια διάγνωση; Αν η απάντηση είναι ΝΑΙ, τότε πως και πότε πρέπει να γίνεται αυτό;
Προφανώς μου λείπει η εξειδίκευση, όμως αν ψάξεις βρίσκεις: Και να που κατέληξα με την έρευνά μου.
Ναι, μπορεί να είναι πολύ ωφέλιμο για ένα παιδί με ΔΕΠΥ να μάθει για τη διάγνωσή του, αλλά ο χρόνος και ο τρόπος της συζήτησης πρέπει να προσαρμοστούν στην ηλικία, την ωριμότητα και τις ατομικές ανάγκες του παιδιού. Η κατανόηση της διάγνωσής του μπορεί να του εξηγήσει κάποια πράγματα, να μειώσει τα συναισθήματα αυτοκατηγορίας και να το βοηθήσει να αναπτύξει στρατηγικές αντιμετώπισης του προβλήματος.
Ας δούμε λίγο το ΠΩΣ μπορεί..
Εθελοντισμός είναι να προσφέρεις τον χρόνο σου για κάποιο καλό σκοπό. Μπορεί να είναι τόσο απλό, όσο μια κουβεντούλα με κάποιο μοναχικό άτομο ή μια μικρή βοήθεια κάποιων αδέσποτων ζώων ή το καθάρισμα ενός δημόσιου χώρου από σκουπίδια κ.ο.κ. Ότι και να είναι αυτό που κάνεις, αρκεί να είναι κάτι που βοηθάει άλλους και να μην αποβλέπει σε εισόδημα. Σε νέους ανθρώπους όμως, κάνοντας αυτό το κάτι, συχνά τους δίνει δεξιότητες που μπορεί να φανούν χρήσιμες στο μέλλον.
Οι νέοι στην Αγγλία ωθούνται στον εθελοντισμό μέσα από οργανισμούς ή άλλους φορείς όπως οι πρόσκοποι κλπ. Όλοι όσοι έχουν συμμετάσχει μπορούν να βεβαιώσουν τα πολλά οφέλη που αποκόμισαν. Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά, που συμμετέχουν σε τέτοιες εθελοντικές δράσεις, έχουν την τάση να νοιάζονται περισσότερο για όσα συμβαίνουν γύρω τους και έτσι γίνονται περισσότερο υπεύθυνα άτομα. Αυτά τα παιδιά μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα και να ελίσσονται σε δύσκολες καταστάσεις. Επίσης αποκτούν την αίσθηση ότι όλα όσα κάνουν επηρεάζουν λίγο ή πολύ και κάποιους άλλους γύρω τους. Αποκτούν την αίσθηση την αξίας.
Ένα βασικό στοιχείο που διαφεύγει σε πολλούς από μας είναι ότι οι νέοι άνθρωποι που έχουν επιδείξει ενδιαφέρον και συμμετοχή σε εθελοντισμό αποτελούν πολύ πιο ελκυστική επιλογή για τους μελλοντικούς εργοδότες τους. Γιατί οι εργοδότες ψάχνουν για άτομα με δεξιότητες όπως αυτές που αποκτούν οι νέοι μέσα από τον εθελοντισμό. Δεξιότητες όπως για παράδειγμα ικανότητά να συνεργάζεσαι με άλλους σε ομάδες, ικανότητα να ακολουθείς οδηγίες ή να λύνεις προβλήματα. Στα πανεπιστήμια της Αγγλίας οι φοιτητές ωθούνται στο να προσφέρουν εθελοντική εργασία σε όλη τη διάρκεια των σπουδών τους και ιδίως τα καλοκαίρια, ούτως ώστε να μπορούν να…
Τα ξενόγλωσσα σχολεία ΑΝΕΤΟΠΟΥΛΟΥ – HUTTON βρισκόμαστε στη κορυφή της πυραμίδα των Σχολείων Ξένων Γλωσσών του Βόλου, γιατί εσείς τα φέρατε εδώ. Μας ανεβάσατε στην κορυφή για τον ασυναγώνιστο επαγγελματισμό μας, για τις πρωτοποριακές ιδέες μας, για τα κορυφαία αποτελέσματά μας τόσο στις εξετάσεις του Cambridge όσο και στη γνώση που αποκτούν οι μαθητές μας στα αγγλικά και για την ατέλειωτη αγάπη στη γλώσσα που εμπνέουμε στα παιδιά μας.
Ενίσχυση μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων που επλήγησαν από τον Covid-19 στη Θεσσαλία – “ΑΝΑΣΑ”
